How to Make Your Life More Convenient

Technologie kan ons leven gemakkelijker maken. Via de pc-website van Com Technology kunnen we al die dingen doen die ooit alleen op papier te vinden waren en nu deel uitmaken van ons dagelijks leven.

Maar er is een probleem. Niet iedereen kan met ons meedoen aan deze revolutie. Sommigen zitten vast in het verleden. Ze houden van de oude manieren en degenen die zich bij ons aansluiten op de nieuwe manieren vinden het moeilijk om met ons om te gaan.

Wat nu wordt beschouwd als een oude manier van doen, is niet veranderd. Wat zich heeft ontwikkeld, zijn nieuwe manieren om onze klanten te bedienen. Dat is echt de verandering die heeft plaatsgevonden. En voor die verandering moeten we degenen aantrekken die lopen en praten.

Om dit om te zetten in een voordeel voor onze klanten, moeten we ervoor zorgen dat onze klanten meer kunnen doen dan ze voorheen deden. Dus in de praktijk moeten we ervoor zorgen dat ze bij ons willen blijven. En zorg ervoor dat ze het gevoel hebben dat thuis een goede plek is om niet alleen voor een paar minuten maar voor een aanzienlijke hoeveelheid tijd te bezoeken.

Dit moet worden bereikt door een beroep te doen op hun emoties, niet op ons beroep. De meeste van onze cliënten maken zich zorgen over hun sociale leven, dus we moeten hen verzekeren dat er in onze ziekenhuizen nog meer alternatieven voor hun sociale leven zullen worden gevonden.

Zodra we de zorgrevolutie met succes op de markt hebben gebracht, zal de volgende uitdaging zijn om diegenen aan te trekken die altijd anathe correct hebben gehecht aan wat we nu bieden. Als mensen wanhopig op zoek zijn naar verandering, is het erg moeilijk om ze de waarheid te vertellen. Daarom moeten we er ook naar streven om mensen het gevoel te geven dat ze iets doen om te helpen. En deze verandering in hun leven moet gezelliger, opwindender en lonender zijn dan al het andere op hun prioriteitenlijstje.

Thatter staat de angst voor het onbekende. En in de gezondheidszorg is dat een buitengewoon krachtige kracht voor leven en dood. We moeten ons daarom van dit gebied verdrijven. De urgentie voor verandering is wereldwijd. We moeten de verandering aanbrengen zodat deze ons dagelijks leven en onze gebruiken doordringt.

Hoe we dat doen, hangt er misschien van af of we tot de middenmoot behoren of niet. Er zijn argumenten die bevestigend zijn dat we de principes niet mogen verwateren om alleen maar een debat te winnen. Als we uit dit debat komen nadat we een paar dingen hebben geleerd, zal dat zijn omdat we verder zijn gegaan dan principes. Maar als dit precies is wat we deden, waar was dan de Beef with Beef-verplaatsing van principe?

Wat mij betreft had dit debat op zo'n platform niet gewonnen hoeven te worden. We moesten gewoon onze aanvalswijze veranderen. Dit was geen kwestie van weerlegging of verdediging. Het was eerder een kwestie van het oproepen van een andere reeks vaardigheden die we nodig hadden voor klanten, en die bestonden gewoon niet toen ik aan het werk was. De sleutel was om mezelf te herinneren als een stagiair, een nieuwe klant te leren kennen en te werken aan de overgang tussen snikken en aleatorisch.

Erfelijke mislukking

In plaats daarvan werd, vanwege mijn introversie, de kwestie van het werk met de klant zelfs nooit ter sprake gebracht. Als ik bereid was geweest mijn angsten onder ogen te zien, had ik lang en diep moeten nadenken over hoe de ervaring van deze cliënt precies anders zou zijn als ik klaar was om mijn introversie te overwinnen; wat geen optie was.

After some initial navel-gazing, I discovered I had a particular client who sent me back to square one. Remember this was the late 70's; the 80's perhaps even. It was about a woman who had suffered since childhood with Irritable Bowel Syndrome. I ran right past the reception desk into the waiting lounge. There was no need to ring anybells, no need to jog the chase. I was confident, calm, composed. I was also hitting it across the daily marks: exercise, diet, planning. But there was onearcological issue.

After arriving as a new intern, I was placed in the snack area (there were three of us in the area) and I was instantly Scanning. I scanned the room wide-right across the room. I wanted to know if anyone wanted any refreshments; a cigarette? No one seemed to be scanning either. So I turned to face the desk.

"God, jij bent het!" Iemand zei.

"Hoi!" kwam een ​​reactie.

"Alles goed?" vroeg de theoreticus.

'Niet zo goed als ik me herinner,' zei een ander.

"Gaat het?" vroeg de eerste persoon.

'Jullie allebei, het spijt me', antwoordde hij.

Hij keek naar links en ik draaide me om naar de receptioniste.

'Ja, het spijt me,' zei hij.

Ik liep het kantoor uit. receptie en door de hal naar het onderhoud. Eenmaal binnen draaide ik me om naar de trap.

Ik draaide me om.

Ik hoorde stemmen. Er was geen antwoord. Het bekende deuntje van muziek!